Dün öğlen uyuturken anlatıyorum Nil’e:
“Sabahları sen uyandığında yanında kimse olmayabilir, once anne işe gidiyor, sonra baba işe gidiyor. Uyandığında yanında kimse yoksa, yanında yastığı ittir, kalk, kapıyı aç ve dışarıya çık.”
Bizimki de bana anlatıyor:
“Uyanıyorum. Ağlıyorum. Anneyi istiyorum. Sonra babayı istiyorum. Ağlıyorum ağlıyorum. Sonra kalkıyorum. Susuyorum, ağlamıyorum.”
Çok net anlattı yavru. Ne diyeyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder